Jasne słowa

(archives)

Jon 4:7 (piosenka o połykaniu)

– Ludwik Perney

Z nastaniem wrzasku dnia następnego Bóg zesłał robaczka

Ewelina i Tomek wrzeszczą ze skał, widzą rybę!
Ogromna, spokojna, odsłania kamienie na dnie,
obojętna wobec zapachu i połysków kulki ciasta.

Jezioro Uureg jest słone, jezioro Uureg jest martwe,
nie ma w nim roślin, nie ma owadów, jest wielka ryba.

Ewelina i Tomek wrzeszczą, że trzeba założyć błystkę,
trzeba założyć błystkę! Wielka ryba zobaczy małą rybę,
napręży się i połknie, a ja zmuszę ją, żeby wypluła.

Jezioro Uureg jest słone, jezioro Uureg jest martwe,
nie ma nad nim moskitów, nie ma muszek i gzów, jest wiatr

Ewelina i Tomek wrzeszczą, że błystka nie działa,
nie kusi. Trzeba założyć muszkę! Muszka uwiedzie rybę,
mongolskie monstrum na pewno lubi kłapnąć szczęką.

Jezioro Uureg jest słone, jezioro Uureg jest martwe,
nie ma przy nim drzew, nie ma domów, ognisk, nie ma Boga.

Coś natchnęło mnie, Coś wsunęło w dłoń białego robaczka,
tłustą silikonową larwę z przytroczoną ciężką kotwiczką.
Robak sunie po dnie, wbija stal w grzbiet wielkiej ryby.

Jezioro Uureg jest słone, jezioro Uureg jest martwe,
nie ma w nim roślin, nie ma owadów, nie ma też ryby.

Ewelina wypluwa ość i mówi, że szkoda wielkiej ryby.
Słusznie się oburzasz? Tobie żal, syta dziewczyno, ryby,
której nie karmiłaś, która w nocy urosła, wieczorem znikła.

Ga 4:27 (piosenka o płodności)

– Ludwik Perney

Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości,
która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna
niż ta, która współżyje tylko z mężem.

Jak intonować, żeby słowa uwodziły myśli?
Mówię i patrzę w oczy, poczujesz dobre intencje,
zobacz we mnie ojca, rozpoznaj brata, albo syna.

Jestem dzieckiem jak inne dzieci, wykrzywiam twarz w bólu,
wykrzywiam twarz w uśmiechu, w podnieceniu wołam Pana,
a gdy faworyzujesz brata, ojcze, nienawidzę.

Brat mój jest z niewolnicy, urodzony z pożądania,
zwierzęcej fascynacji ciałem, które opuścimy,
by usiąść z pomazańcem, by liczyć nasze dziedzictwo.

Jestem z wolnej matki, moja krew płynie własnym rytmem,
jestem dziedzicem, obietnicą dobrobytu, słowem
które zamieni się w złoto, zobacz we mnie kochanka.

Pielęgnuj ciało, namaszczaj olejkami, czesz włosy,
nie bój się bezpłodności, jej nie ma, przygotuj łono,
zaleję je nasieniem, będziesz rodzić zdrowe dzieci.

Na 3:5

– Ludwik Perney

i podniosę twe szaty, kobieto, na oblicze twoje,
ukażę narodom twą nagość, a królestwom – twą sromotę

Drzewa figowe z dojrzałymi owocami – wystarczy potrząsnąć,
by wpadły w usta. Nadmorski deptak w Herceg Novi, restauracje
wprawią twoje ciało w drżenie, a podniebienie zmienią w srom.

Napięta skóra kruszy się pod byle naciskiem, a kryje słodycz
nad słodyczami, rozkosz nad rozkoszami. Język spenetruje
miąższ, usta spłyną sokiem – wystarczy potrząsnąć by je wypełnić.

Dziewczęta z plaży w Ulcinije idą tańczyć, napijmy się piwa,
ich spódniczki są krótsze, ich koszulki są cieńsze, ich oczy
ciemniejsze, ich piersi jak figi, trzęsą się, ich usta pełne.

Fiszbiny ranią twoje ciężkie piersi, nie budź się już przy mnie,
czuję lęk, gdy widzę opuchniętą twarz. Potrząsnę drzewem
na drugim zboczu góry, wypełnię usta wcześniejszym owocem.

Am 2:9

– Ludwik Perney

Domy wysokie jak cedry, a mocne jak dęby

Dwa miesiące wcześniej grzmiał głos – wiał wiatr,
gdy nie miał wiać, spadł deszcz, gdy nie miał spaść.
Głos grzmiał, że spadnie włos i kolejny włos,
bo ojciec i syn chodzą do tej samej kobiety.

Dwa tygodnie wcześniej grzmiał głos, że spadnie włos,
i spadnie drugi włos, przewróci się Honda Hero,
tuk tuk zachwieje się na trzech kołach,
bo ojciec i syn chodzą do tej samej kobiety.

Dwa dni wcześniej grzmiał głos, że już dość,
że nie znasz dnia, ani godziny, ale już dość
– nie będą ojciec i syn chodzić do tej samej kobiety,
najpierw spadnie włos, potem drugi włos.

Am 5:1

– Ludwik Perney

Słuchajcie tej mowy, którą jako pieśń
żałobną o was śpiewam w domu Izraela!

Ojciec uwięził cię w świątyni, modlisz się bezwiednie
z braćmi i siostrami o jego bogactwa – w nadziei
na szczodry testament. Zapomniałeś, że twój przodek
był cieślą. Dziedzictwo to młotek i garść gwoździ.

Głowa jest, później jej nie ma. Jesteś Żydem egipskim,
jesteś Żydem sudańskim, syryjskim, więc nie jesteś.

Budujesz dom na ojcowiźnie. Zbijasz deski, nosisz cegły.
Skóra błyszczy potem, sztywniejesz dźwigając taczkę.
Podnosisz młotek, a krzyczą, jakbyś rzucał granat,
lamentują jak suche drewno, w które wbijasz gwóźdź.

Noga jest, później jej nie ma. Jesteś Żydem afgańskim,
jesteś Żydem sudańskim, syryjskim, więc nie jesteś.

Świat boi się ręki cieśli. Twój dom jest zbrodnią,
twój dom jest gwałtem. Nie buduj domu, bo dom
jest bronią potężniejszą od nuklearnej, a młotek
groźniejszy niż trotyl na brzuchu zamachowca.

Ręka jest, później jej nie ma. Jesteś Żydem izraelskim,
jesteś Żydem izraelskim, izraelskim, wciąż jesteś.

Mi 2:8

– Ludwik Perney

wyrywajcie płaszcz przechodniom,
którzy czują odrazę do walki.

Niech Jerome Goldamer, jego żona i dzieci żyją w pokoju,
guest house który prowadzą w Ischkaschim przynosi zyski,
a żaden z sąsiadów, Afgańczyków, nie zechce uciąć im głów.

To moja modlitwa, wzgardzę tobą,
jeśli nie odmówisz jej szczerze,
znienawidzę, jeśli nią wzgardzisz.

Niech lewa ręka nie udaje prawej, bo rozleje zupę,
niech nie sięgają obie po serwetkę, bo ją rozedrą,
niech lewa ręka nie udaje prawej, a prawa lewej.

To moja modlitwa, wzgardzę każdym
kto nie odmówi jej codziennie,
znienawidzę, jeśli nią wzgardzi

Niech każdy, kto nie przykłada ręki do naszej sprawy,
zrozumie, że jest jak śpiący pies. Złodzieje okradają sad.
Niech doczeka kary on, jego żona, dzieci i dzieci dzieci.

Ks. Kapłańska 3:17

– Ludwik Perney

To jest ustawa na dalekie czasy i pokolenia:
Potrawy z tłuszczu i krwi jeść będziecie!

To nie krew, lecz wino, załóżmy jednak, że krew
– z każdym łykiem jesteś bliżej Pana. To nie duch,
lecz ciało, załóżmy jednak, że dusza – z każdym kęsem
oddalasz się od głodu, a sytość jest błoga.

To nie mięso, lecz ścięgna, załóżmy jednak, że mięso
– z każdym gryzem wypełniasz nim trzewia. To nie sok,
lecz ślina, załóżmy jednak, że sok – każdą kroplą
spływa w ciebie szczera modlitwa.

To margaryna czy masło, ziarno czy karmel,
miłość czy pręgierz, scena czy szafot?

To tłuszcz czy tłuszcza? Chciałbym wiedzieć,
czym smarujesz chleb.

Neh 3:37

– Ludwik Perney

Grzech ich niech nie będzie przed Tobą ukazany,
albowiem obraźliwie odnosili się do budujących.

Raj jest księciem, więc Katmandu jest jego miejscem,
Camal zszedł tu z wioski. Podłączył kabel do kłębowiska
na słupie i wraz z rodziną buduje piąte betonowe piętro
– gdy zaleje sufit, wypuści zbrojeniowe druty na szóste.

Raj jest księciem, samochody nie powinny wycierać kurzu
o jego koszulę, a uliczki w centrum są wystarczająco wąskie,
żeby minięcie się pojazdów szerszych niż tuktuki było cudem.
Camal wita rodzinę kuzyna – wypuszczą druty na siódme.

Raj jest księciem, insygnia nosi na plecach – cztery blizny
po ciosach zadanych nożem. Gdy upadł, łańcuszek zsunął się
z szyi, a z palca sygnet. Camal wita rodzinę wujka – na ósme
podobno nie dotrze kurz, więc woda nie będzie tak potrzebna.

Raj jest księciem bez blasku – słońce z trudem dociera na ulicę.
Camal wita rodzinę, pomaga wypuszczać druty na dziewiąte
i marzy o wysokości, na której nie przeżywałyby konie, ani smog
– o wysokości na której zdrowy jak dawałby mleko jak w wiosce.

1 Tym 2:11-12

– Ludwik Perney

Kobieta niechaj się uczy cichości w oddawaniu się.
Nauczać zaś kobiecie nie pozwalam bo chciałaby
przewodzić nad mężem. Niech trwa w cichości.

Czy On pyta ją, czy gwałtem bierze – nieważne, grzechu tu nie ma,
poszukaj tych, którzy rozpieszczani byli i powiedz, czy rozpieszczenie
prowadzi ku dobroci. To On oddaje jej nasienie swe, co ona Jemu daje?

Bo gdy skończy się wszystko, On odsunie się od niej, bo ważne jest
by oboje sobie siebie dali. On oddał jej nasienie i teraz chce spać,
nastąpiła impotencja. Orgazm jest pożyteczny, co ona Jemu daje?

Czego jeszcze chce kobieta, pieszczotliwych słów? On był na niej,
zasapał się niebezpiecznie. Niech pomyśli o Nim – oddał jej nasienie,
Czego jeszcze chce kobieta, żeby była nasycona, co ona Jemu daje?

W wierszu przytoczyłem porady seksualne redaktora Radia Maryja:
http://www.youtube.com/watch?v=Y8chhTSHIdI
nieco wypaczane, bo jestem Marek, klapnięte mam uszko,
ktoś przydusił je poduszką

Jer 2:24

– Ludwik Perney

Któż powstrzyma jej żądzę? Ktokolwiek ją zechce,
nie musi się trudzić: znajdzie ją w miesiącu jej rui

Nie chcę słyszeć zgrzytu śruby wykręcanej z kości,
więc opowiem o rumuńskim klasztorze, o siostrach,
które odmówiły, gdy spragniony prosiłem o łyk wody,
a później przyniosły dwie butle i ciasto z makiem.

Nie chcę patrzeć jak skalpel rozcina skórę, więc dodam,
że siostry uśmiechały się pięknie, a klasztor stoi blisko
granicy polsko rumuńskiej – w miejscu, którego nie ma,
w którym pomiędzy wodą i makiem byłem mięskiem.

Nie chcę myśleć o śrubie wychodzącej z piszczeli w strzałkę,
więc skłamię, że siostra o najcieplejszym uśmiechu miała garb
– i mówię do niej, bo polski pewnie zna po rodzicach
–no, udowodnij, siostrzyczko, że nie jesteś wielbłądzicą.

poezja, wiersze, proza, wydawnictwo literackie